Blog (november 2024) – door Manu Busschots

Sociale media zijn vluchtig. Jammer, vinden we soms. Want sommige inzichten zijn het veel langer waard om te delen. Daarom een selectie uit de meest gelezen posts van Manu, namens Deep Change Academy. Oorspronkelijk werden ze geplaatst in oktober 2024.

Smaken ze naar meer? Volg Manu via Manu Busschots 💚 | LinkedIn

De groep als spiegel

Elke keer als we bij elkaar komen met de deep changemaker circles, checken we goed in. Hoe is het met jou? Heb je impact kunnen maken?

Een van de deelnemers, we noemen hem fictief Pepijn, vertelde bij de laatste check-in niet tevreden te zijn over zijn impact. Pepijn is zeer bevlogen, wil altijd meer. Geweldig voor zijn impact, maar lastiger voor zijn balans, tevredenheid en vermogen om op langere termijn impact te blijven maken.

Ik vroeg Pepijn of ik even met hem iets mocht onderzoeken. Dat maakte hem nieuwsgierig en hij zei ja. “Ga eens in de ruimte staan, Pepijn, en leg dan een papiertje neer voor jouw ideale impact, de impact die je eigenlijk wil maken.” Pepijn legde het papiertje aan de ene kant van de ruimte en ging zelf aan de andere kant tegen de muur staan. Er zat denk ik zo’n 8 meter tussen.

Ik checkte bij hem: klopt deze afstand? Zo ver sta jij van je wens af? Hoe voelt dat? Je zag de teleurstelling in hemzelf en de spanning die het opleverde. Een voortdurende spanning die hij herkende in zijn dagelijks leven.

Toen pakte ik nog wat witte blaadjes en vroeg de andere groepsleden, die hem een half jaar hadden meegemaakt, hierop dingen te schrijven die Pepijn had gedaan. Extra tijd voor zijn gezin inbouwen, uitzoeken hoe hij kon bijdragen aan een nieuwe stichting, het verder uitbouwen van de duurzame activiteiten op zijn werk, et cetera.

Ik legde ze stuk voor stuk neer, op de lijn tussen Pepijn en zijn ‘ideale impact’. Toen vroeg ik Pepijn om een stap te zetten naar een papiertje toe, telkens als hij een oprechte JA voelde. Ik vroeg: “Heb jij tijd voor je gezin ingebouwd? – en Pepijn stapte. “Heb jij verkend wat je kon bijdragen aan de nieuwe stichting?”  Pepijn stapte weer. Zo gingen we alle papiertjes langs, tot hij nog 1 stap verwijderd was van ‘de impact die hij wil maken’.

De laatste vraag was anders. “Pepijn: heb jij gedaan wat je kon?” Pepijn stapte naar voren, met een last die van zijn schouders viel en een glimlach die op zijn gezicht verscheen.

Lessen in volhouden

Hoe het gaat met mijn gewoonte om dagelijks te mediteren? Mwa… 
Daar zitten een paar lessen in voor het volhouden of starten van nieuw gedrag, die ik graag met je deel.

Na de geboorte van onze oudste (hij is nu 14) brak de combinatie van gebroken nachten en ambitieus werken me op. Ik kon niet meer ontspannen. Ik was toen nog in dienst bij School voor Coaching en gelukkig waren enkele collega’s verstandig genoeg om mij te behoeden voor een burn-out.

Ik werd ‘naar huis gestuurd’ en aangeraden om een retraite te gaan doen. Die kans heb ik met beide handen aangenomen en in de retraite maakte ik intensief kennis met meditatie. Het was een verademing en weldaad. De aandacht ging volop naar binnen: hoe is het met mijn lijf, mijn gedachten, mijn ademhaling? Hoe aardig ben ik voor mezelf? Meditatie is ook het beoefenen van liefdevolle vriendelijkheid naar jezelf.

Aansluitend ben ik in de literatuur gedoken. Daar las ik keer op keer over de heilzame werking van meditatie, dus probeerde ik er een gewoonte van te maken om dagelijks even ‘op het kussen te zitten’.
Met wisselend succes. Ik had nog geen goede plek voor mijn kussen.

Dat bracht een les: ✅ Maak het makkelijk, zorg voor een lage drempel.

Zodra ik die makkelijke plek had gevonden, kon ik me er makkelijker toe zetten om te gaan zitten. Het was aantrekkelijker om te gaan mediteren.

Ook ben ik sindsdien jaarlijks op retraite gegaan. Op verschillende plekken, met verschillende leraren. Zoekend naar wat echt bij me past en nieuwsgierig naar nieuwe ervaringen. In de weken en soms maanden na de retraite ging het mediteren altijd moeitelozer, maar die gewoonte zwakte daarna langzaam af.

Les 2: ✅ Creëer een nieuwe gewoonte en zorg voor goede begeleiding.

Hoe meer mijn lijf en vooral mijn geest gewend waren aan de positieve ervaring van het mediteren, hoe meer ik geneigd was om opnieuw op mijn kussentje te gaan zitten. Meer uit gewoonte dan uit ‘wijsheid’, zeg maar.

Daarom gaat het op dit moment maar matig. Afgelopen vakantie was er noch een gemakkelijke plek voor mijn meditatiekussen, noch sprake van een gewoonte. Vooral in de avond waren er heel veel andere prikkels. Leuk hoor, zonsondergang, wijntje enzo : )

Met enige discipline ga ik nu weer dagelijks op het kussen zitten. Vaak is er veel onrust waardoor het na 10 minuten wel weer klaar is. “Dat is oké”, zeg ik dan liefdevol en vriendelijk tegen mezelf. 

De afgewezen uitreiking

Een kind dat bang is, reikt uit naar een veilige volwassene. Op zoek naar liefde, steun en veiligheid.

Een gezond gehecht kind doet dat in ieder geval. Als de uitreiking te vaak niet wordt beantwoord of zelfs afgewezen, dan leert het kind dat uitreiken pijnlijker is dan zwijgen en niet uitreiken.
Maar het gevoel gaat niet weg, het zoekt zijn weg…een kind kan ook driftig worden, of murw.

Beste duurzame doener, betrap jij jezelf erop dat je soms petities niet meer ondertekent, of soms gesprekken niet aangaat? 𝑫𝒂𝒕 𝒋𝒆 𝒏𝒊𝒆𝒕 𝒎𝒆𝒆𝒓 𝒖𝒊𝒕𝒓𝒆𝒊𝒌𝒕? Ik kan dat goed invoelen en herken het soms ook bij mezelf.

En herken je dat je ondertussen wel op social media rondhangt en reageert? Of dat je berichten plaatst of rondstuurt die gaan over verontwaardiging, ophef en oproepen tot actie? Berichten, waarvan jij het innerlijk uitschreeuwt? Waarvan je hoopt en merkt dat de uitreiking in ieder geval IETS van interactie en effect oplevert?

Laten we elkaar vasthouden en blijven zien. Ook als iemand uitreikt die het niet eens is met onze waarden, misschien juist wel. En laten we nooit de surrogaatuitreiking van social media views, likes en comments als echt zien.

Een echt luisterend oor, een echte knuffel, een echte uitwisseling is wat werkelijk behulpzaam is voor je eigen gezondheid en motivatie. En werkelijk contact helpt ook bij het samen kunnen dragen van veeleisende veranderingen, zo kan je van laag hangend duurzaamheidsfruit, naar deep change gaan. 

Altijd de nieuwste posts meteen lezen? Volg Manu via Manu Busschots 💚 | LinkedIn

Manu Busschots