Door Manu Busschots

In de maand april veranderde mijn toekomst meerdere keren. De toekomst in het klein, heb ik het dan over.

Wat is er aan de hand? Ik loop sinds een halfjaar te sukkelen met een heupblessure. Begin april begon ik het vertrouwen te verliezen dat deze blessure vanzelf zou genezen. Dus ik ging terug naar de huisarts, die eerder fysiotherapie aanraadde. Dat had dus nog niet genoeg geholpen.

Deze keer wilde hij een scan van het bindweefsel laten maken en verwees hij me door naar een gespecialiseerde sportarts. Daardoor kreeg ik weer vertrouwen in herstel. Zeker toen uit de scan bleek dat in m’n spieren en pezen niets zorgwekkends te vinden was, alleen een lichte ontsteking. Zoiets kan gewoon genezen met een goed behandel- en rustplan.

Helaas denkt de sportarts daar toch anders over. Die wil op basis van mijn verhaal en wat eigen testjes een röntgenfoto laten maken, om te zien of er iets met het heupbot aan de hand is. Als dát zo is, heb ik daar de rest van mijn leven last van en kan alleen een operatie uiteindelijk nog helpen. Weg vertrouwen.

Dus hier sta ik nu: onzeker over de gezondheid van mijn heup – de komende tijd en de rest van mijn leven. Kan ik ooit nog hardlopen? Pijnvrij een dag doorkomen? We gaan het zien.

Het enige dat ik kan doen, is me richten op de dingen die ik wél kan, lief zijn voor de emoties die de situatie bij me oproept en wachten op de vervolgstappen. Ik wil vertrouwen hebben dat het goed komt, maar kán ik daar wel op vertrouwen? 

Daar zit een parallel met onze zieke planeet.

Daarom reflecteer ik deze maand graag met je op het thema vertrouwen.

Vertrouwen hebben – in een goede afloop, misschien wel in de grote ommekeer van onze manier van leven – kan ook betekenen: hoop hebben. Maar wantrouwen is niet vergelijkbaar met wanhoop.

Vertrouwen heeft daarom ook iets specifieks. Als je iemand vertrouwt, kan ook je vertrouwen in een goede afloop groeien. Net zoals een betrouwbare arts jouw hoop op genezing kan doen toenemen wanneer je zelf twijfelt of wanhoopt.

Laat vertrouwen nu net een van de grote problemen van deze tijd zijn. Het vertrouwen in onze leiders en instituties is historisch laag. De enige Amerikaanse president die minder goedkeuring kreeg dan Trump II, is Trump I (gemeten 100 dagen na de start van zijn termijn).

Nu is goedkeuring niet helemaal hetzelfde als vertrouwen, maar omgekeerd lijkt dit wel te gelden: de mensen die Trump goedkeuren, doen dat vanuit een blind vertrouwen dat hij weet wat hij doet en dat het goed zal uitpakken. 

Vertrouwen is niet statisch. Leiders die vertrouwen krijgen, kunnen in actie komen. Leiders die geen vertrouwen krijgen, zijn vleugellam. Wantrouwen en angst zijn besmettelijk, merk ik vaak wanneer ik teams begeleid bij dynamieken waar ze last van hebben.

Het omgekeerde heb ik ook ervaren in mijn loopbaan: de managers die mij het meeste vertrouwen gaven, hielpen me te groeien als professional (en vaak ook als mens).

Dit is goed nieuws voor ons als changemakers. We kunnen iets doen om het kantelpunt naar een sociale, ecopositieve wereld dichterbij te brengen: vertrouwen geven – aan onze medemens en onze leiders.

Vertrouwen draagt bij aan deep change. Wie een ander vertrouwt, zal bijvoorbeeld makkelijker iets uitlenen – waardoor we minder nieuwe spullen nodig hebben. Geven we onze leiders vertrouwen, dan krijgen ze vleugels om te werken aan verandering (extra belangrijk omdat verandering vaak ook onzekerheid oproept). 

Daarom voor jou de volgende reflectievraag, deep changemaker:

Reflectievraag

We vinden het leuk om te horen wat deze reflectie je brengt. Spreekt dit onderwerp je aan, wil je je impact vergroten en tegelijkertijd vitaal blijven als changemaker? Neem contact met ons op. Benieuwd hoe wij je kunnen helpen de balans tussen vitaliteit en veranderkracht te bewaren? Volg eens een gratis online introductiesessie.

Wil je dit soort reflecties, met persoonlijke noot van Manu, 1 keer per maand in je mailbox ontvangen? Meld je aan voor de Reflectieflits, onze nieuwsbrief voor duurzame doeners.